Ο γλύπτης Αλέξης Σαφαρής, με την αφιλοκερδή συμβολή του, δημιούργησε ένα εικαστικό, βοτανικό αμφιθεατρικού πάρκο με γλυπτά από μανιάτικη πέτρα, στο σημείο που υπήρχε η καλύβα του Καζαντζάκη, προς την νότια πλευρά της παραλίας της Καλόγριας, ιδιοκτησίας Δημήτρη Εξαρχουλέα. Σημαντική ήταν και η στήριξη του Συλλόγου Καταλυματιών Στούπας, καθώς και των ντόπιων της περιοχής.
Φιλοξενήθηκε, μεταξύ Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2018, στη Στούπα από το Σωματείο ΝΑΡΤΟΥΡΑ.Το διάστημα της παραμονής του εδώ ο Αλέξης, διαμόρφωσε και ανάδειξε επίσης τον χώρο όπου βρισκόταν η καλύβα του Καζαντζάκη, στη νότια πλευρά της παραλίας της Καλόγριας, ακριβώς πίσω από το παρατηρητήριο του ναυαγοσώστη, σήμερα.Ο χώρος -απροσπέλαστος από βάτα- καθαρίστηκε, φυτεύτηκε με αρωματικά βότανα, παχύφυτα, κυπαρίσσια και δάφνες και έγινε “πολύτιμος” όχι μόνο για την ιστορία του, αλλά και για τα γλυπτά του Αλέξη από ημιπολύτιμες πέτρες από τον Ταΰγετο.
Η διαμόρφωση έγινε από ντόπια πέτρα και χώμα μόνο! Χάρη στην δεξιοτεχνία του γλύπτη, μετατράπηκε σε ένα χώρο που το ελάχιστο που μπορεί να νοιώσει κανείς όταν τον επισκεφθεί, είναι το δέος!
Στο σημείο εκείνο υπήρχε, μέχρι το 1927, η πολυαγαπημένη καλύβα του Καζαντζάκη, που τον στέγασε κατά τον περισσότερο χρόνο της παραμονής του εδώ.Καταπλακώθηκε από ογκόλιθους το 1927, που κατακρημνίστηκαν από τον μεγάλο σεισμό που έπληξε την περιοχή.
Η καλύβα βρισκόταν σε κτήμα του Ανδρέα Εξαρχουλέα, που σήμερα ανήκει στον Δημήτρη Εξαρχουλέα. Ήταν κατασκευασμένη από φθαρτά υλικά, όπως: ξύλα, καλάμια, άχυρα και γκαζοτενεκέδες.Την πόρτα και το παραθυράκι, ζήτησε και του τα έκαναν σε τοξωτό σχήμα, σύμφωνα με τον αγαπημένο του γοτθικό ρυθμό και κατά την τάση του ανθρώπου ν’ ανέβει ψηλά, για να δει το πρόσωπο του Θεού.
Μέσα ήταν λιτά επιπλωμένη. Ένα ράντζο από τρίποδα και σανίδια, υφαντά σεντόνια, ένα γραφειάκι, μια παλιά καρέκλα, μια τρίγλωσση λυχνία, μια στάμνα με νερό, ένα καμινέτο για να βράζει φασκόμηλο, ένα μαγκάλι, βιβλία και το κάδρο του Τολστόι.
Αυτά ήταν όλα όσα χρειαζόταν ο μεγάλος στοχαστής για να δημιουργήσει.Σε αποσπάσματα από το βιβλίο «βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», διαβάζουμε:
[Είχαμε στεριώσει με καλάμια, με λυγαριές και με γκαζοντενεκέδες μια παράγκα κοντά στην θάλασσα.] σελ.70
[Κάθουμαι μέσα στην παράγκα και κοιτάζω τον κόσμο να θαμπώνει και την θάλασσα να φωτολαμπυρίζει σταχτοπράσινη.] σελ.115
Ελληνικά 
English